- uderzyć w płacz
- = uderzyć w bek разреве́ться, гро́мко за́плакать
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
uderzyć w płacz
Смотреть что такое "uderzyć w płacz" в других словарях:
uderzyć w płacz [ryk, bek i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozpłakać się nagle : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopak na to uderzył w ryk i uciekł do kąta. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płacz — i zgrzytanie zębów a) «ewangeliczne określenie mąk piekielnych» b) żart. «ciężka sytuacja, zmartwienie, kłopot»: Tili zapomniała przysunąć matce sos i wpadła na pięćdziesiąt groszy. Był płacz i zgrzytanie zębów. M. Wańkowicz, Ziele. Dolina płaczu … Słownik frazeologiczny
płacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u, lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 7}} wylewanie łez zwykle połączone z łkaniem, będące wyrazem uczuć (często bólu, smutku itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cichy, rozdzierający, nieutulony, gorzki płacz. Płacz po utracie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzyć — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… … Słownik frazeologiczny
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… … Słownik języka polskiego
uderzać — 1. Coś uderzyło komuś do głowy «ktoś stał się zarozumiały, zbyt pewny siebie i okazuje innym swoją wyższość»: Uwielbiam słuchać zwierzeń gwiazdorów show biznesu. Najczęściej sława uderza im do głowy. Cosm 4/1999. 2. Coś uderza (kogoś) czymś «coś… … Słownik frazeologiczny
bek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} głos wydawany głównie przez owcę lub kozę; beczenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bek stada owiec. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ryk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gruby, głośny, przeciągły głos wydawany przez bydło domowe i niektóre dzikie zwierzęta, np. jelenia, niedźwiedzia; krzyk, beczenie : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpłakać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIa, rozpłakać siępłaczę się, rozpłakać siępłacze się {{/stl 8}}{{stl 7}} zacząć płakać; także: płakać coraz bardziej, coraz żałośniej; uderzyć w płacz, wybuchnąć łzami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozpłakać się na pogrzebie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bek — m III, D. u, N. bekkiem; lm M. i 1. «głos owcy lub kozy albo niektórych innych zwierząt podobny do głosu owcy lub kozy; beczenie» Daniel przywabia łanie bekiem. 2. pot. «głośny płacz» ◊ Uderzyć w bek «zacząć płakać» … Słownik języka polskiego
